Ku pamięci ofiar największej katastrofy kolejowej w Pile

10 osób zginęło, a 28 zostało rannych. To bilans najtragiczniejszej katastrofy kolejowej w historii Piły sprzed ponad 30 lat. Katastrofy, której przyczyn do dziś nie poznaliśmy.

O poranku 19 maja 1988 roku na pilski dworzec przyjechał pociąg pełen żołnierzy jadących na poligon w Wicku obok Ustki. Kilkaset metrów po starcie z dworca doszło do katastrofy.

– Ta konkretna, jasna przyczyna nie było nigdy wskazana. Zastanawiające było to, co tak naprawdę się wydarzyło. Teorie spiskowe narastające wokół tej katastrofy mówiły o wielu przyczynach, o wielu różnych wątkach – przypomina Mateusz Chłystun, RMF FM, autor reportażu o katastrofie.

Jak na przykład zły stan techniczny torów, czy samego pociągu. Pole do spekulacji dały ówczesne władze oraz wojsko. Temat katastrofy był zamiatany pod dywan. Dziennikarzom, którzy byli na miejscu katastrofy zabierano nagrane materiały.

– Młodzi ludzie, w tak młodym wieku ludzie muszą zginąć.. .A mogliby długo służyć naszej ojczyźnie. Boli mnie tylko jedna sprawa, że tak długo trzeba było czekać. Bo ja pamiętam tamto wydarzenie, które było w '88, to było takie tabu – mówi mjr w st. sp. Zygmunt Jeliński, prezes ZR Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Pile.

I to tak duże, że przez te wszystkie lata w Pile nie było żadnego miejsca upamiętniającego tamte wydarzenia. Teraz to się zmieniło, bo, po konsultacjach z rodzinami ofiar, na dworcu odsłonięto tablicę pamiątkową.

– Oni mówią, że do dzisiaj jest im przykro. Bo zawsze chce się wiedzieć, kto zawinił, dlaczego to się stało, odszkodowania dla rodzin, pamięć – podkreśla Artur Łazowy, stowarzyszenie Effata.

Mimo że o katastrofie nie mówiło się w przestrzeni publicznej, to zupełnie inaczej było i jest wśród rodzin ofiar.

– Te wydarzenia nadal w nich żyją. To było na tyle zaskakujące, to byli na tyle młodzi ludzie, którzy tam zginęli, ważni dla swoich bliskich, że ta strata bliskiej osoby, kolegi, zobaczenie tak dużego dramatu w tak młodym wieku, rzeczywiście rzutuje na dalsze życie – tłumaczy Mateusz Chłystun.

Związek Żołnierzy Wojska Polskiego ma od teraz co roku składać pamiątkową wiązankę kwiatów pod pomnikiem upamiętniającym ofiary katastrofy.

W katastrofie wojskowego eszelonu zginęli: st. chor. Walery Grygorowicz (lat 32), chor. Krzysztof Siuda (lat 25), st. sierż. Andrzej Maniak (lat 33), st. szer. Mirosław Brodzikowski (lat 22), st. szer. Andrzej Jordan (lat 20), st. szer. Marek Pacek (lat 22), szer. Tadeusz Jakowczyk (lat 22), szer. Jerzy Rosik (lat 21), szer. Robert Skrzypczak (lat 21) i szer. Artur Szyszka (lat 24).

fot. Eugeniusz Mikuszewski